Renata Wójcik

Z lekkim opóźnieniem, ale podekscytowaniem, klasa 2B razem z Panem Dominikiem Zuziakiem wyruszyła 20. listopada do Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza. Pomimo niskiej temperatury, powodującej powolne zamarzanie kolejnych członków naszych ciał, bezpiecznie i cało dotarliśmy na miejsce.

Już na samym początku zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie, po czym weszliśmy do środka, gdzie czekali na nas przewodnicy- osoby prowadzące warsztaty i zagraniczni goście – emigranci. Pierwszym punktem tej nietypowej lekcji było przedstawienie życiorysu słynnego wieszcza narodowego – Adama Mickiewicza, ze szczególnym uwzględnieniem jego ostatnich lat i trudnego okresu emigracyjnego, w czasie którego powstały ważne dzieła jego twórczości. Poznaliśmy też w skrócie losy kilku innych Polaków, będących tak jak Mickiewicz w tamtym czasie emigrantami w Turcji. Okazało się, że byli oni dla tego kraju bardzo ważni – ich osiągnięcia w różnych dziedzinach (nauka, funkcjonowanie państwa, wojskowość, kultura) przyczyniły się bardzo do rozwoju ich przybranej ojczyzny.

Kolejnym punktem spotkania był Teatr Cieni – ta forma sztuki scenicznej wywodzi się właśnie z Turcji. Obejrzeliśmy spektakl Teatru Ka,  ilustrujący balladę „Renegat” Mickiewicza. Oczom naszym ukazały się wtedy  na podświetlonej scenie liczne barwne postacie wykonane m.in. ze skóry, przedstawiające poszczególnych bohaterów utworu. Teatr Cieni trochę przypomina teatr lalkowy, ale wywołuje niezwykłe wrażenia przez grę barw i światła. Pobudza wyobraźnię dekoracją, a niekiedy nawet współistnieje z tradycyjnym występem aktorów na scenie. Z pewnością tworzy inspirujące, kameralne widowisko.

Po przedstawieniu, czyli obcowaniu z niecodzienną formą  sztuki (i to zagranicznej!), wszyscy z ciekawością przystąpili do przydzielonego im zadania. Rozpoczęła się tzw. debata oksfordzka. Podzieleni na grupy, żywo dyskutowaliśmy na aktualny temat dotyczący emigrantów. Po zebraniu argumentów za i przeciw, wybrani przez nas przedstawiciele starali się obronić stanowisko poszczególnej z grup. Wszyscy dzielnie poradzili sobie z tym zadaniem. Nie sposób było jednak nie podnieść kącików ust podczas prezentacji Emila, który głównie swą gestykulacją i wrodzonym darem przekonywania, zyskał wiele pozytywnych opinii (oczywiście, argumenty również były trafnie dobrane!). To niełatwe zadanie pozwoliło nam zdobyć nowe doświadczenie, choć częściowo ukierunkować nasze poglądy oraz w jakimś stopniu nauczyło trudnej sztuki mediacji.

Ostatnim punktem wycieczki było wysłuchanie zagranicznych gości, w tym m.in. Pani Anny Polarusz. Opowiedzieli oni o przeszkodach życiowych, jakie musieli pokonać jako emigranci. Mówili też, jakie wrażenie zrobiła na nich Polska i o zachowaniach względem nich ze strony Polaków. Mieliśmy okazję ujrzeć zarys losów przeciętnego emigranta, w których mieszają się obawy, lęk,  niepewnością, ale też optymizm, odwaga oraz wiara w lepsze jutro.

Wycieczka okazała się bardzo udana. Wróciliśmy wzbogaceni nie tylko w wiadomości teoretyczne, ale również w umiejętności praktyczne. Bardzo ważne było też zetknięcie się, dosłownie, na żywo, ze zjawiskiem emigracji. Przekonaliśmy się, że różnorodność kulturowa to bogactwo, z którego można się cieszyć, że emigranci mogą do naszej ojczyzny wnieść wiele pozytywnych wartości – tak jak swojego czasu polscy emigranci w XIX wieku w Turcji, czy we Francji.

Karolina Mieszczyńska kl. 2B

29