Grażyna Grzegorczyk

Jaką sztukę lubi Twoja matka? Między innymi to pytanie zadała nam animowana postać Ewa-Ewa podczas naszych dzisiejszych odwiedzin w Centrum Sztuki Współczesnej. Badaczki Kultury z Schumana rozproszyły się po Zamku Ujazdowskim, napawając się sztuką na dwóch wystawach.

 „Szukam momentu równowagi” przyciągało uwagę złożonością form, ale od instalacji biła monotonia, której wszyscy mamy dość po smutnych, zimowych dniach oraz setkach godzin spędzonych w czterech ścianach na zdalnym nauczaniu.

Jej zupełnym przeciwieństwem była „Ko-lekcja wyborów”. W każdym pomieszczeniu kryły się niespodzianki. Żywe kolory, interaktywne dzieła, różnorodne filmy, kontrowersje, abstrakcyjne formy… cała przestrzeń szumiała od komentarzy, westchnień i pytań. Być może wystawa zdobyła naszą sympatię, bo została skompletowana przez odwiedzających U-jazdowski? Ponad trzysta osób wzięło udział w ankiecie, której wyniki można przeanalizować na ścianie w jednym z pomieszczeń, a cała dostępna aktualnie wystawa zawiera kompilację elementów, które rozmówcy wskazywali na swoje ulubione.

Samo zestawienie tak diametralnie odmiennych wystaw może nie być przypadkowe. Pierwszą nazwałabym życiem pandemicznym. Przywołuje na myśl realia z nim związane. Próbę tworzenia coraz nowszych kształtów, mając do dyspozycji jeden materiał. Dążenie do uwicia przytulnego gniazdka, które pozostanie niepełne, bo brakuje w nim innych ludzi. Z drugiej strony mamy „Ko-lekcję”, która tętni życiem, współpracą, połączeniem wizji różnych ludzi, zbliżeniami ciał i dusz. Jest czymś nieznanym i zawiłym, ale sprawia poczucie doskonale znanego, jak zakładanie ulubionej zwiewnej sukienki, którą możemy włożyć pierwszy raz po długiej zimie.

Te niecałe dwie godziny intensywnego chłonięcia sztuki oraz jej analizowania były świetną rozgrzewką przed poniedziałkowym powrotem do Schumana. Stanowiły przypomnienie o subiektywności postrzegania i przeżywania rzeczywistości. Po prawie całym roku nauki zdalnej wyjście z bańki „ja” i spojrzenie na człowieka jako postać o (możliwie) odmiennych od nas opiniach i preferencjach było niezbędne, abyśmy mogły wrócić do szkoły z otwartymi głowami gotowymi na rozwój i podejście z empatią do innych.

Ania Koziestańska 2/1